MAROKKO 2022

We vertrekken op 8 november 2022. Via Parijs, de Pyreneeen en de Extremadura rijden we in 4 dagen naar Algeciras. Het lukt ons om ondanks de hoge brandstofprijzen in Frankrijk voor 1.81 euro diesel te tanken. In Spanje liggen de prijzen over het algemeen nog hoger. In Algeciras kopen we voor 340 euro een open retourticket naar Tanger Med. Ook slaan we nog even wat bier, wijn en andere lekkere dingen in die in Marokko niet/moeilijk te krijgen zijn. Op zondagochtend nemen we de boot en het inschepen en de overtocht van ca. 1,5 uur verlopen heel soepel. In Tanger Med vergeet de douane ons met de truck door de scanner te sturen en omdat er volgens hun toch gecontroleerd moet worden, gaan ze met een snuffelende herdershond onze truck in op zoek naar?? Op weg naar Moulay Bousselham verschijnt er opeens een foutcode op het dashboard van de MAN. Omdat we vlakbij Larache zijn, parkeren we de truck op de oude camping om de volgende ochtend eerst maar even onze eigen garage te vragen wat deze foutmelding inhoudt en of we ermee kunnen doorrijden. In de stad sluit ik een sim-only contract af voor Maroc Telecom. Een simkaartje is tegenwoordig (oorzaak Covid, volgens de medewerkster) nog maar 3 maanden geldig. De diesel is vergeleken met voor de Corona, ook een flink stuk duurder geworden; kost nu 1,55 euro. In de MAN garage in Casablanca worden een overdrukventiel en doseerunit vervangen. We blijven 2 nachten in Mohammedia op camping Ocean Bleu. Op weg naar Agadir verschijnt de foutmelding opnieuw en bij de MAN garage in Agadir komen ze tot de conclusie dat een van de dieselinjectoren niet goed werkt. Een nieuwe Bosch injector kost ca.1600 euro en eentje van Ecoline 1000. Hopelijk blijft de schade beperkt tot het vervangen van slechts 1 injector. Het onderdeel moet uit Casablanca komen en omdat vrijdag 18 november een nationale Marokkaanse feestdag is en hierna het weekend volgt, kunnen we pas na 4 dagen weer langskomen voor reparatie. Op zaterdag doe ik inkopen op de markt in Sidi Bibi, waar de op kleedjes liggende bulten groenten en fruit weer een lust voor het oog zijn. De MAN garage hoeft gelukkig maar 1 nieuwe injector te plaatsen en vol goede moed rijden we de volgende dag naar Fask bij Guelmim. De plek waar wij altijd oude bijlen zoeken is ontoegankelijk gemaakt voor auto’s etc. We rijden de truck daarom ergens anders een stuk de woestijn in voor de overnachting. Bij de Marjane supermarkt in Guelmim slaan we flink kalkoen en groentes etc. in voor de komende weken in de woestijn. Op de camping in El Ouatia wassen we wat kleding en onszelf. De oude eigenaar van de camping is overleden en zijn zoon heeft de camping een stuk opgeknapt. In het dorp haal ik gebraden kip en als ik de volgende dag de campinghond ook wat kip wil geven, word ik door het beest in mijn enkel gebeten. Gelukkig valt de schade mee. We eten voor 60 dirham pp een heerlijke tajine in een restaurantje vlakbij de camping. De volgende overnachting is in de buurt van het Nationaalpark Knifiss Naila. Bij Tarfaya nemen we de kustweg richting Laayoune en we rijden door tot aan Boujdour. De camping in Boujdour is in een nog grotere staat van verval dan voorgaande jaren. Douches en elektriciteit doen het nog wel en je kan er nog steeds redelijk drinkwater tanken. We rijden door naar Oued Lakraa en onderweg zijn er, in tegenstelling tot andere jaren, weinig politiecontroles en hoeven we ook geen fiches af te geven. Tussen Boujdour en Dakhla nemen we een piste landinwaarts die naar een bijzondere plek met sebkha’s en zeer oude koraalriffen gaat. Jaren geleden hebben we hier heel dikke eierschalen gevonden waarvan we nog steeds niet hebben kunnen achterhalen van wat voor soort vogels deze zijn. Tot onze grote verbazing is een groot gedeelte van de piste ernaar toe vervangen door een asfaltweg. Meteen is een groot deel van de charme van de route verdwenen. Na een paar dagen hier te hebben gestaan zonder 1 mens te hebben gezien, nemen we een piste richting Bir Anzarane. Hierna nemen we prima berijdbare oude Paris Dakar Ralley track die uitkomt op de weg van Dakhla naar Aousserd. Onderweg stoppen we diverse keren bij kleine oueds om te zoeken naar bewijzen van prehistorische bewoning. Vanaf de weg Aousserd Dakhla nemen we opnieuw een Paris Dakar Ralley track (rpd1) en proberen via een zijpiste naar Imlili te rijden. Helaas vinden we geen goed spoor en rijden het hele stuk terug naar de weg. We worden door 2 Saharawi’s gewaarschuwd dat we in gevaarlijk voormalig oorlogsgebied rijden en dat we op de bestaande sporen moeten blijven rijden ivm antitank mijnen die her en der nog kunnen liggen. Terug bij de kust overnachten we resp. in El Argoub, Ain Bida, en bij Saint Cyprien baai. Er zijn veel militaire posten in dit gedeelte van de West Sahara, maar het is geen enkel probleem om de truck vlak bij de Atlantische Oceaan te zetten voor de overnachting. Na Saint Cyprien baai rijden we weer terug naar het noorden. Ongeveer 22 km zuidelijk van het vissersdorp Tchika nemen we een stuk asfaltweg met daaropvolgend een piste naar Imlili. De waterput bij de sebkha is op dit moment niet in gebruik en daarom zijn er weinig duidelijke routes daar naartoe te vinden. We rijden weer richting Bir Anzarane, halen daar brood etc voor een aantal dagen en beginnen dan aan de Paris Dakar Ralley track (rpd1) van Bir Anzarane naar Smara. Militairen proberen ons tegen te houden met het verhaal dat de regels veranderd zijn en dat toeristen niet door militair gebied mogen rijden omdat het nog steeds gevaarlijk is door vergeten anti tankmijnen. We moeten praten als Brugman om hun te overtuigen dat we de route al diverse malen hebben gereden en beschikken over goede navigatieapparatuur etc. Gelukkig laten ze ons verder rijden, anders hadden we 150 km terug gemoeten naar het kruispunt bij Dakhla. We zetten de bandenspanning van de truck op 3,5 bar. De route is vrij eenvoudig te rijden met af en toe zanderige stukken. Helaas is het wel een saaie route door een onaantrekkelijk vlak en leeg woestijnlandschap. Qua landschap is de ernaast liggende route (rpd2) veel mooier. Voor de weg Laayoune-Gueltat Zemmour overnachten we bij een grote oued met veel sporen uit de prehistorie. Bij de weg met Smara brengen we de bandenspanning weer op 7 bar, halen nog brood in Smara (groot winkelaanbod voor een woestijnstad) en rijden via Abteh naar El Ouatia. Op de camping van El Ouatia krijgen we een eend aangeboden door mannen uit Quatar en Saudi Arabia die net zijn wezen jagen in de buurt van Smara. Aangezien ik zelf de eend nog moest plukken en bereiden, heb ik het cadeau vriendelijk geweigerd. We rijden na een paar dagen naar Guelmim om Hassan en zijn familie te bezoeken en kleding te brengen voor hun 5 kinderen. Ze hebben erg geleden onder de gevolgen van de reisrestricties tijdens de Covid pandemie en zijn erg blij met ons, met andere toeristen en met de kleding die we hebben meegebracht. Na Guelmim bezoeken we nog Amtoudi met zijn oude graanfort (agadir) boven op de berg en de oase van Icht. Met de Kerst staan we op camping Borj Biramane in Icht en aangezien het stormt en er veel zand/stof in de lucht is blijven we hier een aantal dagen staan. We maken leuke wandelingen naar het dorp en door de omgeving.