Marokko 2010

Reis naar Marokko van 31 januari 2010 t/m 19 maart 2010.

 

Zondag 31 januari 2010 om 8 uur s’ochtends vertrekken we met onze DAF expeditiewagen richting Marokko. We hebben de DAF amper 1 week in ons bezit en we weten eigenlijk nog niet goed hoe alles werkt. De week ervoor hebben we hem volgeladen met alle dingen waarvan we denken dat we die nodig zullen kunnen hebben. O.a. 80 kilo hondenvoer, want ja, Tosh gaat ook mee. Er ligt veel sneeuw in Leeuwarden en heel Nederland. De wegen in Leeuwarden zijn nog niet eens geveegd. Onderweg bij een parkeerplaats in Nederland rolt Tosh lekker door de poep.

In Belgie moeten we door Luik heen. Gelukkig ziet Mike net op tijd dat we met de DAF niet onder het viaduct door passen. De hoogte is maar 3.50 terwijl wij 3.65 hoog zijn. Dit had dus raar kunnen gaan. Even later nog zo’n viaduct. In de Ardennen ligt nog veel meer sneeuw dan in Nederland. De dag voordat we weggingen hadden hier nog veel vrachtauto’s s’nachts vastgestaan in de sneeuw. ’s Avonds zijn we al in Frankrijk en we denken dat we wel kunnen overnachten een stukje van de weg af. Dat gaat niet zo goed, want op een gegeven moment rijden we over smalle weggetjes met sneeuw die alleen maar steil omhoog gaan. Overnacht tussen Metz en Nancy, gewoon op een parkeerplaats langs de snelweg. Er is geen uitlaatruimte voor Tosh en het is ook nogal koud. Ook in Frankrijk ligt nog een beetje sneeuw.

De volgende ochtend staan we om half 5 op, dan kunnen we de hele dag rijden. Mooi eind doorgereden tot aan Montpellier, Zuid Frankrijk.

Vroeg opgestaan. Geen stroom meer op het dashbord, dus geen garmin of radio of achteruitrij camera. Volgens Pier (Twiga Travelcars) moet het een zekering zijn, maar dat is het niet. We wachten nu tot Pier in maart in Marokko komt, dan kan hij er zelf naar kijken. In Spanje snijdt Mike een vrachtwagen af en deze neemt wraak. Hij rijdt Mike zijn spiegel stuk. Dat is balen. Maar ja, Mike keek niet goed uit toen hij een vrachtwagen ging inhalen, terwijl we van de berg afreden. Het zicht in de spiegel is nu wel erg slecht. Mike ziet drie strepen op de weg in plaats van 1. Ook kan hij niet meer zien of er een auto naast hem rijdt of achter hem. Op een parkeerplaats rolt Tosh opnieuw lekker door de poep. ’s Avonds slapen we op een parkeerplaats langs de snelweg in de buurt van Valencia.  Vanaf vandaag hoeft de kachel niet meer aan. De temperatuur is buiten nu een stuk beter.

We staan weer vroeg op. Onderweg bij een MAN dealer een nieuwe spiegel erop laten zetten. Kostte maar 50 euro incl. montage. Was ongeveer een uurtje werk.

We rijden door tot Almeria. Geen mooie omgeving. Het hele landschap staat vol met kassen bedekt met plastic zeilen. Dan wordt de route akelig. Berg op en af en heel steil naar beneden. We kunnen ook geen plaatsje vinden voor de overnachting. Op een gegeven moment maar van de weg afgegaan in een of ander dorpje. Overnacht naast tomatenkassen.

’s Ochtends regent het heel hard. Doorgereden naar Algeciras. Hier moeten we met de boot over naar Ceuta in Marokko. Onderweg kopen we een ticket voor de boot, kost 173 euro voor een enkele reis. Zodra we de truck op de boot zetten, gaan we ook al varen. De bootovertocht duurt 3 kwartier en dan zijn we in Marokko. De grensovergang is een ander verhaal.  Eerst rijden we helemaal verkeerd en zitten op een doodlopende weg. Er  wordt ook niet duidelijk aangegeven hoe je naar de Marokkaanse grens moet rijden. Later komen wij erachter dat "Marokko" in het Spaans "Marruecos" heet. Ceuta is een Spaanse enclave en je moet eerst over de Spaanse grens en dan de Marokkaanse grens. Aangekomen bij de Marokkaanse grens moeten er allemaal invoerpapieren worden ingevuld voor de truck en de quad. De grens overgaan kost ons totaal 2 uren.

We zoeken een plekje om te overnachten in M'diq. Hier rijdt Mike de takken van een boom. De truck is gelukkig niet beschadigd. In het dorp kunnen we geen geschikte overnachtingsplek 
vinden en daarom rijden we weer terug naar de hoofdweg. We slapen op een parkeerplaats bij de peage.

5 Februari 2010. Mike is jarig, 50 jaar!! Maar we zijn in ieder geval in Marokko. Mike zijn doel is gehaald (jarig zijn in Marokko).

We rijden door de bergen via een mooie route naar Larache. Het regent en onderweg is het een natte, drekkerige bedoeling. Ook de Marokkanen zien er niet erg gelukkig uit. Larache ligt tussen Tanger en Rabat. De camping in Larache is gratis en gezellig. Je kan er ook nog lekker eten. Hier komen we alledrie even helemaal tot rust. Lekker in het zonnetje zitten naast de DAF. ’s Avonds gedoucht op de camping, zou een warme douche moeten zijn, maar hij is koud. Dus in het vervolg testen we eerst of de douche warm is voor we er onder gaan staan.Tegenover de camping is een soort bos/park. Hier kan Tosh heerlijk lopen. Het park wordt ook gebruikt voor vuilstort, grazen van vee en ezelkarretjes die brandhout vervoeren. Op zondag komen Marokkanen hier joggen, kamperen en eten maken. 

Op 8 februari naar Dar Bouazza gereden. Een stadje vlak onder Casablaca.  Naargeestige camping. Mike heeft even de quad uitgeprobeerd.  

Naar Oualidia gereden, dit ligt een stukje voor Safi.  De route langs de kust is erg mooi. Het is een geel weggetje op de kaart en de kwaliteit van de weg houdt dus niet over.

Camping le Sable d’Or in Oualidia is een leuke camping gelegen in een mooie omgeving. De camping ligt vlak bij zee. Oualidia is een heel rustig dorp ook al staan er veel campers van buitenlanders. De camping is half ondergelopen omdat het hier veel geregend heeft.  Koeien en schapen lopen los over het kampeerterrein heen.
Schelpen gezocht op het strand. De Atlantische Oceaan is heel ruw en je kan hier volgens ons niet zwemmen. Vandaag voor het eerst de wasmachine geprobeerd. Die doet het niet en daarom maar even Hein (Twiga Travelcars) gebeld. Het blijkt dat de machine het pas doet als je walstroom hebt of als je het aggregaat aandoet. Nou dat weten we dan ook weer. ’s Nachts hoor je heel veel kikkers kwaken die leven op de ondergelopen camping.

In Oualidia overwinteren veel vogels zoals flamingo’s, ook zijn hier grotten waar mensen zich verbergen in oorlogstijd. Oualidia ligt heel mooi aan een lagune.

Oualidia

 

 

Naar Moulay Bourzerktoun gereden, een voormalig vissersdorp vlak bij zee. Wild gekampeerd. We staan ongeveer 10 meter van de zee af, naast een politiepost. Schelpen gezocht, maar er zijn hier meer stenen dan schelpen. Toch nog een kleine oogst aan schelpjes. Tosh is dikke vriendjes met een Marokkaanse hond. De Marokkaanse honden, die erg hongerig zijn, hebben onze potten en pannen schoongelikt. Marokkanen gooien stenen naar de honden en dat komt omdat ze allemaal bang voor honden zijn.

Op naar Pointe Imessouane. Onderweg gezocht naar fossielen, maar niets gevonden. In Tamanar bezoeken we een echte Marokkaanse markt. Alleen maar Marokkaanse mannen die inkopen doen en het hele gebeuren op de markt is kleurrijk en chaotisch.

Het weggetje dat naar Imessouane van de berg af naar de kust leidt is erg smal. We staan op de camping boven op een soort plateau en kunnen beneden ons de zee zien. Een hond heeft Mike zijn sandaal buiten gestolen, we hebben m nog niet teruggevonden.

 

De aardige Zweden die we ook al in Larache ontmoetten komen ook op de camping staan. Met de verrekijker hebben ze ontdekt dat wij er staan. De berg opgeklommen om fossielen te zoeken. Hebben alleen fossiele schelpen gevonden. Dan dreigt het te gaan onweren en moeten we heel snel de berg afrennen. We zijn net 5 minuten bij de truck als het begint te onweren en te regenen. Later gaat het zelfs hagelen. Sindsdien regent en stormt het heel hard. s’Middags als het even droog is, wandelen we nog even naar het vissersdorpje. 

We rijden naar Immi Ouadda vlakbij Tarhazoute. Hier moet volgens het campingboek een goede camping zijn. Lijkt echter wel een Franse hymerkolonie. Mensen met tuintjes, lampjes en droogboeketjes op tafel. Wij en Tosh vinden het helemaal niets. Doods dorp en geen mooi strand. Achteraf jammer dat we hierheen zijn gegaan, want we hadden onderweg hele mooie plekjes gezien vlakbij zee. De hele dag regen en storm.

Vandaag ruilhandel gedaan, ons goedkope dekbed van de Kwantum waar we niks mee doen, geruild voor 2 kamelenharen kleden. Deze kleden kunnen mooi over onze bankjes heen, zodat ze niet zo snel vies worden. Tosh wil hier niet eens buitenlopen of plassen etc. Mike ook niet. Alle honden moeten aan de lijn en er is 1 straat waar alle honden uitgelaten worden. Volgens ons vindt Tosh het gewoon te vies om hier te plassen. Berg opgelopen, maar het is een klei bende. ’s Avonds weer stormen en spoelen. Alles op de camping waait weg bij de campers. Aangezien wij geen rotzooi om ons heen hebben gebouwd, hebben wij er geen last van.

Naar Sidi Moussa d’Aglou gereden, onder Agadir. Als we bij de camping van Immi Ouada wegrijden, liggen er door de regenbuien van de afgelopen dagen veel stenen en modder op de weg. In Agadir doen we boodschappen bij de Marjane. Volgens ons kan je alleen in dit soort supermarkten bier en wijn kopen, dus dat hebben we maar gedaan.  Lekker, eindelijk weer een biertje. Onder Agadir staat de weg compleet onder water. Sommige campers durfen er niet doorheen, maar voor ons is het geen enkel probleem. Mike geeft nog even een beetje extra gas, zodat het water lekker wegspat. Het hele dorp is uitgelopen om te zien hoe de auto’s door het water rijden. Huizen zijn onbereikbaar voor de bewoners. Ze moeten met opgehesen broekspijpen door het water lopen om bij hun huis te komen. Rivieren zijn veranderd in kolkende oranje gekleurde woeste stromen.  En er zijn rivieren op plekken waar geen rivieren horen te zijn. Van Marokkanen horen wij dat het in 8 jaar nog nooit zo erg is geweest. Normaal hebben ze hier misschien 3 dagen heftige regen in de hele winter. Onderweg rijden we verkeerd, we draaien de DAF en dan moet Tosh nog even worden uitgelaten. Mike zet de truck aan de kant van de weg, 2 wielen op de weg en 2 wielen in de berm. Dan zakken we met die 2 wielen helemaal in de modder weg. De berm blijkt doorweekt te zijn. We hangen gevaarlijk scheef en wij zijn bang dat ie om zal vallen. Snel de schep en de rijplaten gepakt. Mike schept de modder weg en dan leggen we de rijplaten onder de wielen. De truck in de 4 x 4 gezet en lage gearing. Gelukkig lukt het om hem weer met 4 wielen op de weg te krijgen. De rijplaten zijn enigszins kromgereden. Een paar keer over de rijplaten heenrijden en ze zijn weer recht. 

In Sidi Moussa een leuke camping vlakbij zee. Naar het strand gelopen en schelpen gezocht. Kleine oogst. Ook hier weer meer stenen dan schelpen. Tosh heeft lekker gerend op het strand. Het strand ligt vol met plastic troep.  Mooi weer vandaag en lekker in het zonnetje gezeten. Opvallend is dat 99% van de campinggangers in Marokko, Frans is. Veel Fransen hebben een hondje, maat yorkshire terrier, hondje mag nooit los en mag ook niet spelen met andere honden. Wij hebben Tosh vaak los en als Tosh op hun hond afloopt, tillen ze snel hun hond op of ze tillen hun hond aan de riem de lucht in. Veel Francaises raken in paniek van Tosh en beginnen hysterisch te doen.

’s Avonds doen de ijskast en de vriezer het ineens niet meer.  Snel Hein bellen.  Wij denken dat misschien de zekering van de ijskast stuk is. Maar waar zit die zekering dan. Nou zegt Hein die zit achter de ijskast en dan moet de hele ijskast eruit geschroefd worden en ja dan moet misschien ook wel de badkamerdeur eruit. Oke, strips van ijskast los en toen kon de ijskast er inderdaad niet uit. Dan kunnen we de schroeven van de badkamerdeur niet vinden. Dus maar weer Hein bellen.  Oke ook weer klaar. De zekering achter de ijskast is nergens te vinden en die blijkt er ook helemaal niet te zijn. Nou zegt Hein, dan moet je maar draadjes door gaan verbinden bij het controlepaneel van de zonnepanelen.  Het blijkt namelijk dat er geen stroom meer komt vanaf de zonnepaneelregelaar. Op het moment dat Mike aan een stroomdraad komt, gaan de ijskast en vriezer ineens weer werken. Dus het is eigenlijk alleen maar een los draadje bij het zonnepaneelregelaar en we hebben voor niks de ijskast eruit gehaald en de badkamerdeur losgeschroefd. Dan monteren we alles weer en zijn blij dat alles het weer doet.

Naar Sidi Ifni gereden. Op zondag is het hier markt, dus eerst maar even de markt opgegaan. Staan nu op camping Sol y Mar, waar Wifi is. Nu kunnen we eindelijk weer internetten en emailen. Als we het dorp inrijden blijkt de brug door de regenbuien helemaal te zijn weggespoeld, daarom moeten we via het centrum omrijden om bij de camping te komen.

De volgende dag lopen we naar het strand en bekijken de dooie aangespoelde geiten en de rotzooi . Het dorp ingelopen, maar er is geen groente te krijgen. Op de camping plast Tosh tegen de was aan van een Fransman en een andere Fransman windt zich daar enorm over op. De hele camping moet het weten. Ik heb de was maar even uitgewassen. Vanaf dat moment kan Tosh niet meer los op de camping  en hier wordt hij niet blij van. Omdat er geen groente in het dorp te krijgen is, gaan we uit eten. Er zijn daar ook katten die willen mee eten, maar daar is Tosh niet van gediend. Hij gooit bijna de tafel met eten omver en de parasol valt om. Dan komen de aardige Zweden er weer aan en is ons rustige eten voorbij.

Naar Plage Blanche gereden. Omdat er bij Plage Blanche niets te krijgen is, doen we inkopen in Guelmim. Bij Plage Blanche loopt de geasfalteerde weg dood. Je kan nog via een zandpad verder langs de kust gaan, maar volgens ons moet je dan door het water rijden. Het uitzicht is heel mooi en er staan maar een paar campers. Mike heeft heerlijk in de zee gezwommen, maar de stroming is heel sterk. Tosh vindt het maar vreemd dat Mike in het water ligt en rent er steeds heel hard heen.  Zodra er een golf aankomt rent Tosh weer heel snel terug naar het strand.

Mike heeft op de quad gereden langs de weg die waarschijnlijk de doorgaande weg is, maar die doodloopt bij het water. Strandwandeling gemaakt en lekker in het zonnetje gezeten. Tosh is hier weer helemaal in zijn element. Hij bewaakt de truck in een straal van 200 meter en duldt geen vreemdelingen in de buurt. Hier kan hij eindelijk weer relaxed schijten en plassen.

Op 26 februari is het 35 graden, ’s nachts 25 graden.
We gaan naar het strand voor afkoeling maar door de harde wind word je min of meer gezandstraald. Zitten net lekker op het strand als er een grote golf aankomt. We kunnen nog net op tijd de rugzak en slippers pakken, anders was alles de zee ingespoeld. De koelkast houdt er vandaag weer mee op. Mike komt aan de stroomdraadjes en alles doet het nu weer. Er lopen hier zo nu en dan ezels om de camper heen. De mensen laten hun schapen en ezels hier lekker grazen. De voorpoten van de ezels zitten vast met een touwtje zodat ze niet hard weg kunnen lopen. In Nederland zou dit dierenmishandeling heten.
Mooie schelp gevonden, helemaal puntgaaf. Koelkast doet het opnieuw weer niet. Mike prutst weer aan draadjes en dan is alles weer oke. Mail naar Hein gestuurd dat Pier een nieuwe zonnepaneel regelaar moet meenemen als hij in Marokko komt. Ik moet er niet aan denken om warme cola te drinken en gesmolten boter op mijn brood te moeten smeren. Vandaag de ezels die hier loslopen een stukje brood gegeven. Tosh wordt woest op een ezel en vliegt hem naar de keel. Ik mag het brood niet aan de ezels geven, want Tosh wil het hebben.
Het bevalt ons hier nog steeds heel best. Het is ’s nachts volle maan geweest en daarom heb je nu extreem vloed en extreem eb. Het strand is nog nooit zo lang geweest.

We rijden naar Guelmim voor boodschappen. Een aardige Marokkaan op een brommer loodst ons door de stad naar een supermarkt. Op de markt kopen we een kip. Het is een levende kip die eerst op de weegschaal wordt gelegd en dan verdwijnt achter een schotje in de winkel. Eerst denken wij dat wij een levende kip mee krijgen, dus zeg ik dat ik m dood wil en zonder veren. Mike gaat maar even buiten de winkel staan, die hoeft het allemaal niet te zien. Even later krijg ik een warme geslachte kip mee in een plastic zakje. Ik word er echt een beetje misselijk van, maar ja het is wel de realiteit. Zo gaat het in Nederland ook, maar daar zie je het niet. Na de boodschappen rijden we door naar een oase, een stukje buiten Guelmim. Onderweg heeft Mike ineens geen gas meer op zijn gaspedaal. De gaskabel is losgegaan. Met een stukje tape maakt Mike het vast en omdat we geen goede schroeven bij ons hebben om de gaskabel weer vast te maken, rijden we terug naar Guelmim om een garage te zoeken.

Van Guelmim naar camping Domaine Khattab gereden, die via een vrij slecht pad te bereiken is. Ook een stel Duitsers zijn het weggetje opgereden, maar deze kregen het heel benauwd. Zij vluchten snel weer weg van de camping en vragen Mike of hij hun wel wil redden als ze vast komen te zitten. Wij zijn nu de enigen op de camping.

De woestijn ingereden naar Assa. Het is een mooie route, die soms door de bergen gaat. Assa moet een mooie plek zijn bij een oase. Valt wat tegen en daarom rijden we weer noordwaarts richting Akka en TaTa. De truck neergezet bij een andere oase. Hebben rondgewandeld in de oase waar veel dadelpalmen staan. Mike heeft met een tak, dadels uit de palm geslagen, maar ze zijn niet echt te eten, een beetje uitgedroogd.
 

 

 

Achter de oase is een nomadentent. Al snel komen de bewoners van de tent bij ons kijken. Wij geven een jongen een pen en zijn moeder wat dirhams. Hier zijn ze heel blij mee, want ze hebben hier echt helemaal niets. Later komt de jongen met een klein hondje bij ons. Waarschijnlijk wil hij het hondje aan ons verkopen. ’s Avonds komt de vader van de nomaden langs op zijn tractor, om ons uit te nodigen voor de koffie. Het blijken geen nomaden te zijn maar een boerenfamilie. We zijn net aan het eten en we kunnen hem niet duidelijk maken dat we nu niet wegkunnen om koffie bij hun te drinken. Hij blijft maar aandringen en begrijpt er niets van. Na het eten zouden we dan toch maar even bij hun koffiedrinken, maar Mike vertrouwt het niet. Er staan al een hele tijd 2 auto’s bij de oase en er rijdt steeds een man op een brommer rond. Mike is bang dat, als we nu weggaan bij de DAF, ze vanuit die auto’s zien dat wij weggaan en dat ze dan de truck leeghalen. Dus dat wordt geen koffiedrinken op de boerderij.

 

Vandaag gaan we via een gravelroad naar Tafraoute. De gravelroad blijkt een pad met allemaal grote kiezelstenen te zijn. We halen hier een snelheid van ongeveer 20 km. per uur. We komen langs allemaal mooie bergdorpen die tegen de rotsen zijn aangebouwd. Bij elk dorp is een oase, waar soms ook rijst wordt verbouwd. Op een gegeven moment gaat het kiezelpad over in een droge rivierbedding. De rivierbedding wordt steeds smaller en we moeten tussen grote stenen en palmbomen doormanouvreren. In een prachtig oasedorp is het hele dorp uitgelopen om te zien hoe wij door de rivierbedding heenrijden. Hun monden vallen open. Op een gegeven moment zien we wat mannen aan het werk en deze vertellen ons dat we helemaal niet verder kunnen rijden, omdat er vanwege de vele regen van 2 weken geleden allemaal grote rotsblokken in de rivierbedding liggen. Ondanks de grote draaicirkel van de DAF lukt het Mike hem te draaien in de bedding.

Dan rijden we naar een camping in Amtoudi. De weg ernaar toe is zwaar beschadigd door de hevige regen van 2 weken geleden. Hele stukken weg zijn weg. De camping ligt tussen de bergen en boven op een berg ligt een oude agadir (vestingachtige graanopslagplaats). Hier kan je met een gids naartoe lopen. Zonder gids de berg opgelopen om bij de agadir te komen. De agadir dateert van de 2^e of de 12^e eeuw, dat is niet helemaal duidelijk. Is een hele steile route. Mike krijgt last van hoogtevrees, dus lopen we weer terug. Jammer, we waren al bijna bij de top. ’s Middags het dorp ingelopen. Een mooie wandeling langs en door de oase. Er komt water uit de bergen en dat gaat via een gootje naar het dorp toe. De camping is vergeven van de vliegen, die ook nog steken.

Agadir van Amtoudi

 

Marion en Tosh in de oase van Amtoudi

 

Naar Tafraoute. Onderweg is het mistig en het regent. Als we uitstappen om diesel te tanken, verkleumen we van de kou. Het is een mooie route door de bergen. Door de regen begint ook deze weg slecht te worden en op sommige plaatsen stromen beekjes over de weg. De omgeving van Tafraoute is prachtig. Allemaal rode rotsen en hoge bergen in de verte. Mensen zeggen dat het hier lijkt op de Rocky Mountains. Op de camping heb je een prachtig uitzicht op rode rotspartijen en oases. Het is hier niet warm, ca. 16 graden. De camping heeft wifi en dus kunnen we weer skypen met Bart en Lisa. We zien ooievaars (we denken eerst gieren)  hoog in de lucht rondcircelen.

Tafraoute

 

 

 

Wandeling gemaakt naar het stadje Tafraoute. Het is hier supertoeristisch, ook de winkels. We kijken in winkels of ze fossielen hebben, maar dat stelt niet veel voor. Fossiele schelpen en van die inktvissenpijlen in grijs/zwart steen. Die kan je ook gewoon in de dierentuin van Emmen kopen en volgens ons hebben we ze al. Op internet gezocht of hier fossielen te vinden zijn, is niet het geval. ’s Middags weer een wandeling gemaakt en boven op de hoge rotsen geklommen. Prachtig uitzicht op een dal met een oud dorpje, waarvan een heleboel lemen huizen zijn ingestort. De blikken eten voor Tosh die in de aluminium kisten zitten, zijn gaan roesten. We moeten de volgende keer betere waterdichte kisten meenemen voor op het dak.

We willen een mooie route via Igherm naar Tata nemen, maar kunnen de weg niet vinden. De kaart die wij hebben van Marokko is niet helemaal optimaal en ja we hebben nog steeds geen werkende garmin. Weer teruggereden naar Tafraoute en daar een andere weg genomen. Ook deze weg is niet de goede. We moeten eerst steil de berg op en als het niet de goede weg blijkt te zijn, moeten we weer steil de berg af. Zo langzamerhand zijn we al echte berggeiten.Toen maar weer een andere weg, wat weer dezelfde weg was, die we ook op de heenweg naar Tafraoute hadden genomen, 2 dagen geleden. En of de duivel er mee speelt, ook nu weer dichte mist op deze route. De mist is zelfs nog erger dan de vorige keer. Al met al doen we erg lang over de route. Wildgekampeerd langs de weg ergens voor Icht. Het waait dan al stevig en later komt er ook nog een zandstorm. Als Mike Tosh uitlaat komt hij midden in de zandstorm terecht en kan met moeite onze truck terugvinden. Ik ben op dat moment binnen in de camper en sluit snel alle ramen.

’s Ochtends nog steeds zandstormen. Overal zit zand, ook voor in de cabine van de truck. Vroeg opgestaan en richting Tata gereden. Zo’n 200 km rijden. Er is overal heel weinig verkeer, of het nu de nationale weg is of een kleinere weg.
Via Icht en Akka naar Tata gereden. De camping van Tata ligt midden in het dorp en we kunnen zo zien dat het hier niets is voor Tosh. Geen uitlaatmogelijkheden en bewegingsruimte. De truck in de bergen neergezet om wild te kamperen. Hier hebben we van niemand last en Tosh kan hier lekker los lopen.
Mike heeft een grote miljoenpoot gezien, geel met zwarte strepen en een soort rode haken aan de achterkant. Ongeveer 15 cm lang en 3 cm breed.

Richting de waterval van Tissint gereden. ’s Ochtends eerst inkopen gedaan in Tata. 3 Verse kippen van 2 kilo per stuk. Vandaag gezien hoe het allemaal in zijn werk gaat. Er worden 3 kippen bij de poten gepakt en dan worden ze klaar gemaakt voor consumptie. Nekje omdraaien en dan in een machine houden die alle veren eraf haalt. Dan worden de poten en de kop eraf gehakt. De ingewanden worden er uitgehaald en er wordt een soort balletje uitgeknepen waar allemaal korrelig geel spul inzit. Tot slot hakken ze voor ons de kippen in stukken.

 

De waterval van Tissint lijkt meer op een beekje dat over keien stroomt. Hier een overnachtingsplek gezocht, maar die is er niet. We willen graag bij een oase overnachten. Na een paar kilometer gaan we van de weg af, de woestijn in. We moeten ook weer door water heenrijden. Hier is ook geen geschikte plek, dus weer verder rijden richting Foum Zguid. We overnachten tussen Tissint en Foum Zguid op een heel mooi plekje met boompjes en een rivierbedding. Na een kleine wandeling komen wij erachter dat hier fossielen van schelpen zijn. Die gaan we morgen eens nader bestuderen. Het is hier 30 graden en er waait weer flink wat zand om ons heen. We hebben een vrouwelijke herder een zak met koekjes en een fles water gegeven. Daar was ze heel blij mee. Die mensen lopen in Marokko de hele dag rond met een kudde schapen of geiten, hoe warm het ook is of hoe erg het ook regent.

Vroeg opgestaan om fossielen te zoeken. We hebben een paar leuke fossielen van schelpen en afdrukken van schelpen gevonden. In de camper is het ’s middags om 5 uur 30 graden. Tosh graaft kuilen, dat is lekker koel en daar gaat hij dan in liggen. Of hij gaat lekker rollen in het zand en dan zit zijn hele kwijlbek eronder.

We zien hagedissen en een hele grote zwart/witte kever. We staan in de buurt van de nationale weg, toch komt hier gemiddeld maar 1 auto per uur langsrijden.

In Foum Zguid staan we op een leuke camping in de oase, niet ver van het dorpscentrum. Is verder wel een beetje oude troep. De toegang tot de camping is erg krap. Als Mike de truck het terrein oprijdt, raakt hij de rand van de bak waar iedereen zijn poepbak in moet legen. De tegels van de poepleegplaats breken af en liggen ook na een paar dagen nog los op de grond. Tosh vliegt op een Marokkaan af die in de buurt van de camper komt, de riem van Tosh breekt doormidden en hij vliegt op de jongen af die van schrik over de heg valt, zo de oase in. De jongen van de camping durft nu helemaal niet meer in de buurt van ons te komen. Mike heeft op de quad de omgeving verkend. s’Middags het dorpje ingegaan en Mike heeft een mooie kompas van de Touareqs gekocht. Het is een soort sterrenkompas waarmee je naar de sterren moet kijken om te zien waar het noorden, zuiden etc. is. We hebben dit gekocht voor een beetje geld en de rest in sigaretten. Tosh wordt steeds waakser. Ook tegen Marokkaanse kinderen is hij niet vriendelijk. ’s Middags even de oase ingelopen. Volgens Marokkanen kan je in de rivierbedding fossielen vinden. We hebben gezocht, maar niks gevonden. Dit is nog steeds niet het juiste gebied voor fossielen. Mike heeft onderhoud aan de truck gedaan.

Tosh wil achter een kat aangaan en dan breekt zijn leren halsband dwars doormidden. We raken zo langzamerhand door onze hondenriemen en halsbanden heen. We hebben van oranje touw een riem gevlochten, waarmee we Tosh vast kunnen leggen aan de truck. Tosh is opnieuw aggressief naar een Marokkaans kind toe. Is toch wel jammer, dat hij zo waaks is.

Vandaag willen we richting Agdz en dan een soort rondje rijden. Het rondje lukt helaas niet omdat de weg volgens 2 Marokkanen onbegaanbaar is. Vervolgens richting Tasla gereden. Vlak voor Tasla wil een Marokkaanse man graag wat olie hebben voor in zijn auto. We hebben nog wel een beetje, dus dat kan hij wel krijgen. Hij nodigt ons uit voor de thee bij hem thuis. Eigenlijk hebben we niet zo’n zin, maar hij wil het erg graag omdat hij ons zo “aardig” vindt. Hij woont in een voor Marokkaanse begrippen mooi huis met overal tapijten. Hij blijkt in de tapijten /wolhandel te zitten en wil wel onze wijn, koffie en kaas hebben in ruil voor een tapijt van hem. Dat zien we niet zitten, want dan hebben we zelf geen lekkere kaas en wijn meer. We hebben thee gedronken met saffraan. Ook zijn tapijten waren geverfd met saffraan. Eigenlijk moeten we ook nog couscous eten en dan vanavond een tajine met zijn hele familie. De vriendelijke meneer stelt voor dat we vanavond bij hem blijven en dat we nog zijn tuinen/de oase bekijken en daarna kunnen we in de camper bij hem op het terrein slapen. Er wonen 12 mensen in het huis. Het is gebruikelijk dat de zoons met hun vrouwen en kinderen bij de ouders blijven wonen. De dochters gaan het huis uit als ze trouwen. Hij geeft ons voor Lisa en Bart rosalier brokken, die van 700 meter diepte komen uit de mijnen. Er zijn in dit gebied nl. veel kobaltmijnen. Wij slaan zijn vriendelijke uitnodiging af en na de thee rijden we naar Tasla waar een kleine camping is. Wij zijn de enigen op de camping. Onze truck staat tussen de bonen, het graan, de amandelbomen en de olijven. Tosh ziet een poes en knap!!!! Dan breekt de stalen sluiting waarmee je de riem aan de halsband vastmaakt, dwars doormidden. We weten het nu ook niet meer.

Weer richting Foum Zguid gereden. Op heuvels bij dorpen staan allemaal stenen rechtop, dit blijken graven te zijn. De mensen kunnen aan de vorm van de steen zien, welk familielid hier begraven ligt.

Wildgecampeerd bij een rivierbedding waar een klein stroompje water doorheen loopt. Er zitten kikkers in die dag en nacht kwaken. Vlakbij staan bijenkorven en er zijn mensen bezig de honing eruit te halen. Ze lopen rond met een hoedje op hun hoofd met gaas voor hun gezicht. Tosh vindt het heerlijk om in het riviertje te staan. De omgeving is heel mooi met prachtig gevormde bergen. In de rivierbedding naar fossielen gezocht.

We rijden opnieuw naar Foum Zguid en na hier enkele dagen te hebben gestaan, besluiten we via een piste langs de bergen naar Zagora te rijden.

Hier eindigt het verslag omdat op 20 maart 2010 het meest vreselijke is gebeurd, wat je als ouders kan meemaken. Onze zoon Bart (nog maar 18 jaar oud) is door een verkeersongeluk om het leven gekomen en we vliegen snel terug naar Nederland.