Op weg van Zagora naar Ouarzazate stoppen we ca. 24 km.
voor Ouarzazate bij een veld met stromatolieten. Stromatolieten zijn een van de
oudste fossielensoorten. Ze worden gevormd door cyanobacteriƫn en zijn 1 tot
3,5 miljard oud. We nemen 2 losliggende stukken mee.
Stromatolieten
We kijken weer even in Fint, waar de natuur zich gelukkig
weer aan het herstellen is; er zijn al meer kikkers, schildpadden en vissen. We
hebben voor Aziz, die in een dorpje in de oase woont, een tent meegenomen zodat
hij met toeristen lange trektochten kan maken. Hij is wel blij met de tent,
maar hij heeft nu eigenlijk ook nog 2 of 3 slaapzakken nodig! Omdat veel
tuintjes zijn weggespoeld, eet zijn familie op dit moment alleen maar dadels en
daarom geven we hem ook nog wat dirhams om eten te kopen.
Van Ouarzazate rijden we via Ait Ben Haddou naar de in de
Hoge Atlas gelegen kasbah’s van Animiter en Telouet. Onderweg zien we ook nog
de Telouet zoutmijn. Volgens ons Marokko handboek moet vooral de kasbah van
Telouet spectaculair zijn; wij zien niets meer dan bulten “gesmolten” klei.
Schoenmaker in Fint
We parkeren de truck op een leuke plek op 1730 meter hoogte, waar we nog wat mooie stukjes mineraal vinden.
’s Avonds om een uur of 7 klopt de gendarmerie royal op
de deur om te zeggen dat het voor onze veiligheid beter is om de truck een stuk
verderop neer te zetten bij een auberge waar licht brandt. We voelen ons niet
onveilig en blijven daarom op deze plek staan. Wel noteert de gendarmerie onze
namen en paspoortnummers en geven zij hun telefoonnummer voor het geval er iets
mocht gebeuren.
De Tizi n Tichka pas is zoals altijd erg kronkelig en
door de vele regen van de afgelopen maanden zit de weg vol kuilen en
verzakkingen. Via Larache en Tetouan komen we uit bij camping Al Boustane in
Martil, waar we goed drinkwater kunnen tanken voor onze terugreis door Europa.
Op 9 maart gaan we bij de Spaanse enclave Ceuta de grens
over. Na de paspoortcontrole wordt de truck gecontroleerd en plukt de
Marokkaanse douane een Marokkaan onder ons chassis weg, die daar kennelijk
onder is gekropen toen we met de truck in de rij stonden te wachten voor stempels
in ons paspoort. Mike is zo boos dat hij de Marokkaan een trap in zijn buik
geeft. Het verbaast ons, dat terwijl er allemaal auto’s om ons heen
stonden, niemand ons even heeft
gewaarschuwd dat er iemand onder onze truck kroop. De grensformaliteiten
verlopen verder soepel.
Om 11 uur staan we bij de haven en blijkt dat de
eerstvolgende boot naar Algeciras pas om 14.45 vertrekt. Ook nu zijn er weer
Marokkanen die sneaky rondlopen en kijken of ze onder onze truck of met een
andere camper kunnen “meereizen”. Na de ervaring van vanochtend houden we het goed
in de gaten.
We staan enkele dagen in Tarifa aan zee, waar het
prachtig weer is. Er zijn veel kitesurfers. De guardia civil rijdt meerdere
keren per dag langs en alhoewel hier een kampeerverbod geldt, wordt niemand ’s
avonds weggestuurd.
Als het weer slechter wordt rijden we vanaf Malaga via de
N340a een mooie route vlak langs de kust. Prachtige uitkijkpunten over de
Middellandse zee en het is hier niet volgebouwd met flats en
appartementencomplexen.
La Herradura
In het natuurgebied Cabo de Gata in de buurt van Almeria staan we in Aqua Amarga aan zee. De ouders van Mike kwamen hier meer dan dertig jaar geleden met hun camper “overwinteren”. Aqua Amarga is een leuk dorpje gelegen aan een baai, waar een gemoedelijke sfeer heerst.
Aqua Amarga
Bij Canada de Gallego wachten we op zonnig weer maar
dat wil maar niet komen. Als het ook nog begint te regenen, rijden we verder
door naar het noorden. Na 1 nacht in de buurt van Tarragona (Monars) aan zee te
hebben gestaan (met max. 14 graden) rijden we via de route du soleil weer naar
Nederland.