Op 3 februari laten we in Mohammedia bij de MAN garage een lekke oliekeerring aan het linkerachterwiel repareren. Inclusief motorolie verversen neemt dit ca. 8 uren in beslag. In Marokko hebben ze nog nooit van Deutsche of Nederlandse Grundlichkeit gehoord. Er staan 4 man bij het achterwiel waarvan er maar 1 echt aan het werk is. En verder is er binnen het bedrijf maar 1 persoon die motorolie mag verversen. Als wij de rekening willen betalen, wordt meegedeeld dat dit vanwege veranderde wetgeving alleen maar met dirhams mag. Wij hebben niet zoveel dirhams bij ons en de banken zijn al dicht. Uiteindelijk mag er wel met euro’s worden betaald op voorwaarde dat we de herkomst ervan kunnen bewijzen. Europeanen die euro’s bij zich hebben, zijn blijkbaar nogal verdacht. Compleet gaar rijden we terug naar de camping in El Mansouria en willen onderweg nog snel een hamburger bij Mc D halen. Omdat heel Casablanca op dit tijdstip zin heeft in een hamburger en er dikke files bij de hamburgertent staan, rijden we door en halen bij een grillrestaurant een pizza, waarvan 1 een beschimmelde bodem heeft.
El Mansouria ligt tegen Mohammedia aan en er worden veel appartementen
gebouwd. Potentiele kopers worden met mooie plaatjes van strand en zee gelokt
om hier te gaan wonen. De realiteit is echter dat er bijna geen strand is en
waar wel strand is, ligt het zand vol met glasscherven van wijn- en bierflessen
die stiekem door de Marokkanen worden leeggedronken.
Van El Mansouria rijden we naar de regio Zaer Zaiane. Tot
aan Ben Slimane is het landschap heuvelachtig en her en der worden druiven
verbouwd. Zo te zien aan de villa's en golfbanen wonen in Ben Slimane de rijkere Marokkanen. Na Ben Slimane verandert het landschap plotseling in bergachtig met
begroeiing van naaldbomen, eucalyptus en kurkeik. De snelle wisseling van
landschappen maakt Marokko zo uniek. We overnachten bij een mooie oued in de
buurt van Rommani, waar veel landschildpadden rondlopen. Deze hebben het erg
druk met het produceren van nageslacht. Mensen die hun kudde geiten, schapen en koeien "uitlaten", doen net of ze ons niet zien.
De volgende dag proberen we weer een mooie staplek te vinden, maar het lukt ons 7 uren lang niet een geschikte plek te vinden in de prachtige omgeving. We rijden door tot 32 kilometer onder Azrou, waar we de truck in het bos neerzetten. Hier blijven we een dag staan en vinden op een heuvel vlakbij de truck, artefacten gemaakt van melkkleurige vuursteen. Mike vindt ook nog een wrijfsteen die waarschijnlijk gebruikt is voor het fijnmalen van kleurstoffen. We rijden via de, volgens billboards, schoonste stad ter wereld, Ifrane, naar Fes, waar we nog wat inkopen doen. Als we onder Ouezzane een oued overrijden, gaat de telefoon en blijken Pier, Jacquelien en John ons over de oued te hebben zien rijden. We keren om en rijden terug naar de oued waar zij in de bedding staan. We hebben een onverwachte en gezellige middag met z’n vijven.
De volgende dag vertrekken zij naar Azrou en wij
rijden via een slechte weg verder naar Chefchaouen. Het kost veel moeite om via
de smalle straatjes en moeilijk te nemen bochten de camping boven op de berg te
bereiken. Zodra we het campingterrein verlaten om Tosh uit te laten, worden we
lastiggevallen door drugsdealers die alle soorten soft- en harddrugs in de
aanbieding hebben.
In de buurt van Rommani
De volgende dag proberen we weer een mooie staplek te vinden, maar het lukt ons 7 uren lang niet een geschikte plek te vinden in de prachtige omgeving. We rijden door tot 32 kilometer onder Azrou, waar we de truck in het bos neerzetten. Hier blijven we een dag staan en vinden op een heuvel vlakbij de truck, artefacten gemaakt van melkkleurige vuursteen. Mike vindt ook nog een wrijfsteen die waarschijnlijk gebruikt is voor het fijnmalen van kleurstoffen. We rijden via de, volgens billboards, schoonste stad ter wereld, Ifrane, naar Fes, waar we nog wat inkopen doen. Als we onder Ouezzane een oued overrijden, gaat de telefoon en blijken Pier, Jacquelien en John ons over de oued te hebben zien rijden. We keren om en rijden terug naar de oued waar zij in de bedding staan. We hebben een onverwachte en gezellige middag met z’n vijven.
Pier, Jacquelien, John en wij
Op camping Alboustane in Martil tanken we goed drinkwater voor onze terugreis naar Europa. We blijven hier 2 dagen wachten tot het minder hard waait en verlaten Marokko op donderdag 11 februari. Misschien omdat het die dag hard regent, is het erg rustig bij de grens in Ceuta. De douane checkt wel even of er een verstekeling tussen het chassis of in onze garage zit. Om 11 uur staan we op het haventerrein om met de boot over te steken naar Algeciras, maar omdat het buiten het seizoen is, vertrekt de boot pas om half 3. Na een uurtje varen, arriveren we in Algeciras. Het weer is niet opgeknapt en daarom rijden we niet door naar Tarifa, maar besluiten via de oostkust van Spanje richting het noorden te rijden. In Palmones (afslag 112), dat vlak buiten Algeciras ligt, halen we "lekkere" dingen bij de Lidl die tijdens onze reis in Marokko niet of moeilijk te krijgen waren: wijn, bruin brood, vleeswaren, chocoladerepen, ijsbergsla, Griekse yoghurt. We overnachten in de buurt van Marbella. De volgende dag nemen we een verkeerde afslag en rijden via Granada naar Almeria. Een hele omweg, maar wel een door het prachtige berggebied van de Sierra Nevada. We overnachten aan de kust bij Carboneras. 's Nachts en ook de volgende dag waait het zo hard, dat we besluiten verder te rijden. We vinden een mooie plek bij Playa Macenas vlak voor Mojacar. Na 1 overnachting worden we weggestuurd omdat het blijkbaar verboden is aan het strand te parkeren. De volgende overnachtingsplek is onder Vera. Hier rijden alleenstaande mannen in vooral witte auto's rondjes langs de bosjes bij het strand. Duidelijk is hier iets aan(us) de hand.
Vlak voor Pulpi parkeren we de truck opnieuw in de buurt van het strand. We blijven hier 3 dagen staan en kunnen zelfs een dag in de zon zitten bij 17 graden.
Pulpi
In de buurt van Aguilas staan de baaien vol met bejaarde overwinteraars in gewone campers. In Canada de Gallego staat het ook vol, voornamelijk met Duitse overwinteraars, maar vinden we toch een mooie plek met veel privacy. Je kunt hier leuke wandelingen maken in de bergachtige niet erg toeristische omgeving en er is een mooie baai genaamd Les Percheles.
Playa de Percheles
Op een van onze wandelingen over de rotsen ziet Mike plotseling een slang wegschieten. Vergeleken met Nederland is de temperatuur in dit deel van Spanje erg aangenaam op dit moment. Sommige dagen is het 19 graden. Als het weer slechter wordt, rijden we verder naar het noorden. Onze laatste overnachtingsplek in Spanje is meestal Platja Llarga bij Monars. Dit keer is de parkeerplaats bij het strand gebarricadeerd met grote rotsblokken om te voorkomen dat hier campers gaan staan. Ook zijn er allemaal parkeerverbodsborden geplaatst. We overnachten daarom maar ergens op een parkeerplaats langs de peage. Via de Route du Soleil rijden we verder naar Nederland.