Reis naar Marokko van 5 januari t/m 5 maart 2013
Op zaterdag 5 januari 2013 bij Guerguerat de grens
Mauritanië/Marokko overgestoken. De Mauretaanse grens is in een kwartiertje
gepiept. We hoeven nergens voor te
betalen. Dan over het stukje niemandsland naar de grens met Marokko. In het
stukje niemandsland liggen veel kapotte computers en tv’s en er staan veel
kapotte auto’s. Deze worden waarschijnlijk nooit opgeruimd omdat het stuk land
van niemand is. Ook is het stukje niemandsland niet geasfalteerd en bestaat uit
rotsen en zand. Veel auto’s rijden hier hun banden stuk of rijden zich vast in
het losse zand.
Aangekomen bij de Marokkaanse grens lijkt alles heel snel te gaan, totdat een ambtenaar
in plaats van “ import” op onze auto invoerpapieren “export” schrijft. Dit is een dermate ernstige fout dat alles op
het kantoor in het honderd loopt. De betrokken ambtenaar wordt door zijn collega’s
uitgekafferd en ik stel voorzichtig voor dat hij het woord “export” wel kan veranderen in “import”. Volgens de douane
kan dat niet en moeten er nieuwe auto invoerpapieren worden ingevuld, maar als
die ingevuld zijn, mist er een krabbeltje van de hoofdverantwoordelijke van de
scanner, waar de DAF net doorheen is geweest. De beste man is nergens te
vinden, dus wordt besloten toch maar het eerste papier te gebruiken en het
woord export te veranderen in import. Daarna gaan er nog wat dingen mis door
toedoen van onwetende grensbeambten en daarom duurt het Marokkaanse
grensgebeuren al met al 2 uren. Toch zijn we nog nooit zo snel de
Mauretaanse/Marokkaanse grens overgestoken.
In Marokko bij de eerste de beste winkel in de
woestijn jam, yoghurt, drinkyoghurt etc.
gekocht. Allemaal dingen die de afgelopen weken bijna niet te krijgen waren en
waar we erg zin in hebben. Zeer goedkoop getankt in de West Sahara, 6,3 dirham
de liter (0,57 euro). De truck in de woestijn neergezet bij een baai bij de oceaan.
Er staat een stevige wind en de lucht zit nog steeds vol zand. Overdag is het
25 graden, ’s ochtendsvroeg 10. Een groep uitgedroogde en uitgehongerde
honden veel water en eten gegeven. Tosh begrijpt niet dat de honden zo wild
aanvallen op het water en grijpt in. Tosh wordt in zijn bil gebeten, heeft een
spier verrekt en loopt op 3 poten. De andere honden zijn gelukkig niet gewond.
Naar Cintra Bay gereden. In deze baai moeten monniksrobben
en zeeschildpadden voorkomen. We hebben urenlang over het strand gewandeld en
veel mooie marginella’s gevonden, maar helaas geen beesten gezien. Gelukkig rijden we vandaag niet want er vliegt
een kilometerslange sprinkhanenzwerm door de lucht. Die wil je echt niet tegen
de voorruit van je auto aanhebben. Mike verkent met de quad de omgeving.
Een aantal dagen in Dakhla op de camping gestaan. Inkopen
en de was doen en water tanken. Op de camping ontmoeten we Marc en Rosana in
hun donkerblauwe Unimog (www.dumatravels.blogspot.com) , die onderweg zijn naar Zuid Afrika.
Naar Oued Kraa gereden, een mooie baai omringd door hoge
kliffen. We zetten de truck bovenop een heuvel, volop in de wind. ’s
Nachts begint het te stormen en de
deuren die we niet goed afgesloten hebben, slaan midden in de nacht met een
keiharde klap open.
Oued Kraa
Vanwege de storm rijden we de volgende dag verder naar
Boujdour. Deprimerend stadje en de ommuurde camping geeft weinig beschutting tegen de storm.
Marokkanen gebruiken de muren van de camping om erachter te poepen.
Elke keer als we ergens in de West Sahara wildkamperen,
komt de politie of marine om onze fiches vragen. Ze willen
precies weten wanneer we Marokko zijn binnengekomen en wat ons politienummer
is. Deze strengere controle heeft waarschijnlijk te maken met de onrust in Mali en dreiging van
moslimextremisten. We horen van een Marokkaan dat op dit moment alle bruggen
van Agadir tot aan het einde van de West Sahara bewaakt worden. Marokko is dus
enigszins bang voor terroristische acties. Ook horen we dat Franse toeristen op dit
moment niet durven wild te kamperen.
Tussen Laayoune en Tarfaya komen we Sjors en Monique (www.sjoque.nl) in hun lichtgrijze DAF
tegen. We hebben hun een aantal keren bij Willys Treffen in Duitsland gezien.
Grappig dat je elkaar dan weer in Marokko tegenkomt. Zij hebben hun huis in
Nederland verkocht en zijn nu onderweg naar Zuid Afrika.
Verder gereden naar Tarfaya. Leuk stadje met prettige rustige
sfeer. De truck neergezet op het strand, maar hier waaien we weg en worden we
gezandstraald, dus maar iets verder van het strand af gezet. In de oceaan
staat een ruïne van een oud Spaans fort en ook her en der in het stadje zie je
gebouwen die dateren uit de tijd dat dit stuk van de West Sahara nog onder
Spaans bewind viel. De temperatuur is de laatste dagen een stuk lager, zo’n 20
graden overdag en 10 ’s nachts.
Tarfaya
Van Tarfraoute door de amandelvallei naar Igherm gereden.
Sommige stukken erg mooi met aparte rotspartijen en wit-roze bloeiende
amandelbomen, andere stukken ronduit saai, kaal en leeg.
Van Igherm naar Tata gereden. Mooie route langs oases en
bergen met prachtige vormen. Een keurig geschoven piste genomen van Akka Irhan naar Foum Zguid. Een niet spannende maar wel mooie route tussen de bergen door. Het gebied is bijna onbewoond en het is er doodstil.
Amandelvallei
Van Foum Zguid rijden we naar het noorden en bij Asaka nemen
we een piste richting Ait Hamane en Zagora. Volgens onze kaart loopt de piste
noordoost, maar wij rijden op een pad dat voornamelijk zuidoostelijk gaat. Aan het einde van de dag
hebben we geen idee waar we zijn. De dorpjes onderweg hebben geen
plaatsnaamborden en Marokkanen die we de weg vragen, sturen ons de meest
vreemde kanten op. Overnacht bij een mooie rotspartij. Hier de vissen gebarbecued
die we in Dakhla hebben gekocht en in de vriezer hebben gegooid. Het grillen
gaat helemaal niet goed, de vissen blijven plakken aan het dubbelrooster waar
ze tussenliggen en ze moeten eruit gebikt worden. Het is een grote puinzooi op
ons bord en de vis is gortdroog.
Tussen Ait Hamane en Zagora
De volgende dag komen we bij een dorpje uit en blijken we best wel goed gereden zijn. Helaas kunnen we de piste
richting Zagora niet verder afmaken omdat de weg volgens dorpsbewoners zwaar
beschadigd en onbegaanbaar is. We volgen hun advies op en rijden in westelijke
richting door een desolaat mijngebied naar Tasla. Onderweg vinden we nog stenen met kobaltresten en koperresten erin.
In Tasla vieren we mijn 52e verjaardag met een lekkere tajine en
couscous.
Via Tasla en Agdz naar Zagora gereden. Mooie route door
de Draa vallei. Zelden zien we zoveel palmbomen bijelkaar.
We rusten een paar dagen uit op camping Oasis Palmier in Zagora. In de
oase, waar de camping middenin ligt, is een familie bezig dadels te plukken uit
een palmboom en wij krijgen een bult dadels van hun. Marokkanen zijn gewoon
aardige mensen. We kauwen op de dadels en spugen daarna de pit uit. Later horen
we dat je een verse dadel altijd eerst moet openmaken om te zien of er geen
rups inzit. In het stadje laten we de olie van de truck verversen en we
gebruiken de dagen op de camping om drinkwater te tanken en inkopen en de was
te doen.
Richting Taghbalte gereden. Voor Taghbalte een piste
genomen richting Fezzou. We overnachten
in de stenenwoestijn en vinden stukjes van fossielen. Ik heb vandaag voor het
eerst zelf een eindje in de DAF gereden.
Een stukje na Oumjrane worden we staande gehouden door
een mijnwerker van een kobaltmijn. We moeten 15 minuten wachten totdat hun explosieven
tot ontploffing zijn gebracht. Uit voorzorg voor luchtdruk of vallende stenen
parkeert hij zijn vrachtwagen haaks voor ons. De explosie stelt weinig voor, een plof en een grote stofwolk.De piste loopt tussen de bergen door en is soms hobbelig met veel stenen en soms zijn er vrij zware zandige stukken. We hebben hier nog geen toerist zien rijden. Je hoort hier ook helemaal niets, geen vogels en geen insecten.
Als wij denken in totaal onbewoond gebied te staan, komt er toch elke keer wel iemand opduiken uit het niets. Marokkanen zijn erg nieuwsgierig en ze vinden het geen enkel probleem om kilometers te lopen om te zien wat die buitenlanders daar uitspoken. Onze “visite”wil dan water hebben, sigaret, mobieltje, alcohol, kleding etc. Vaker gebeurt het dat ze helemaal niets hoeven en alleen maar even nieuwsgierig komen kijken en dagzeggen.
Vlak voor Fezzou vinden we een fossiel van een trilobiet.
Naar de berg Djebel Izimour gereden om meer fossielen te zoeken en hier een
nacht gestaan. Mike verkent de omgeving
met de quad en helaas zijn er alleen fossiele koralen te vinden. Verder
richting Bou Dib/Alnif gereden en fossielen van kleine ammonieten en trilobieten
gevonden. Jongens uit een nabijgelegen dorp klimmen voor ons naar de top van de
berg en slaan daar stenen doormidden. Jammergenoeg lukt het hun niet om de trilobieten/phacops
er heel uit te krijgen. De fossielen die ik vind liggen aan de voet van de berg
en zijn door de regen van de berg afgespoeld. Mike klimt de volgende dag ook
naar de top van een fossielenberg en vindt een paar mooie fossielen.
We besluiten niet verder naar het oosten te rijden
omdat de temperatuur daar te laag is.
Via Alnif en Boumalne du Dades naar Skoura gereden waar
een mooie kasbah uit de 17e eeuw staat. Helaas is de kasbah wegens
renovatie niet te bezichtigen. In Skoura vieren we Mike zijn 53e
verjaardag. Tussen Boumalne du Dades en Skoura worden veel produkten verkocht
die rozenextract bevatten. De rozenvallei ligt hier vlakbij in de buurt, maar
omdat het te vroeg in het jaar is, hebben we geen roos gezien.
We overnachten bij een meer vlakbij Ouarzazate.
Mooie omgeving met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van de Hoge Atlas. Ook hier is het weer doodstil en hoor je geen
vogels of insecten. ’s Ochtends is het erg koud, net iets boven nul.
In Ouarzazate slaan we weer eten in en gaan bij Peter en Zineb op bezoek. Is
erg gezellig en het is leuk om hun na 2 jaar weer te zien.
Volgende dag via een hobbelige piste naar de oase van
Fint gereden. Fint ligt 15 km. ten zuiden van Ouarzazate. Dit is tot nu toe de mooiste oase die we gezien hebben: stromende
beek door de oase met in het water vissen, schildpadden en kikkers. De oase
ligt in een dal omringd door bijzonder gevormde vulkanische bergen/gesteente.
Omdat het hier zo’n bijzondere omgeving is, worden er regelmatig filmshots
gemaakt, bijv. Asterix en Obelix,
Gladiator en Prince of Persia.
Als we onze truck neerzetten, staat er nog 1 andere in de
rivierbedding, maar al snel groeit het aantal trucks tot 15. We staan nu tussen
Franse, Italiaanse en Tsjechische hippies en het aantal honden dat meereist is
groter dan het aantal bewoners van de trucks. De hippies blowen de hele
dag en ’s avonds gaan de flessen drank open en wordt retromuziek aangezet. Het
stoort ons totaal niet en we vinden het erg grappig hoe zij leven en reizen in hun vrachtwagens die vanbinnen ingericht zijn als clubhuizen. Hippies
zitten niet op klapstoeltjes in de zon, ze zijn hoofdzakelijk in het zwart
gekleed, ze hebben een allesbrander in de vrachtwagen staan om de boel te
verwarmen en zo zijn er nog veel meer verschillen met andere reizigers op te
noemen. We blijven 3 nachten in Fint en maken mooie wandelingen door en langs de oase.
Oase van Fint
Van Fint naar Ait Benhaddou gereden, waar een oud dorp, bestaande uit roodkleurige lemen huizen, tegen een berg is aangebouwd. Het dorp staat op de werelderfgoedlijst en is vaak gebruikt voor filmopnames (o.a. Gladiator en Jewel of the Nile). We vinden het erg tegenvallen, omdat wij in andere delen van Marokko soortgelijke dorpjes hebben gezien, maar dan niet gerestaureerd en dus authentieker. Ait Benhaddou is een bestemming voor toeristen die in 1 week zoveel mogelijk van Marokko willen zien.
Een stukje buiten Taliouine, een stadje in het saffraangebied van Marokko, overnacht. Saffraan noemen ze hier het “rode goud”.
Via Taliouine en Taroudant naar Agadir gereden. Mooie omgeving met bergen, veel arganbomen en citrusvruchtenplantages. Overnacht aan de kust bij Taghazout, waar veel surfers komen. Het staat hier niet prettig. Vieze omgeving, met veel autoverkeer en luchtvervuiling.
Van Taghazout naar Pointe Imessouane gereden. Wij vinden Pointe Imessouane nog steeds een van de leukste Marokkaanse
kust/vissersplaatsjes. Bij de haven
heerlijke verse dorade’s en tonijn gekocht. Je kan hier leuk wandelen en er
zijn fossielen van koralen te vinden.
Pointe Imessouane
Na 3 dagen camping in Pointe Imessouane naar Sidi Kaouki
en Cap Sim/Cap Dunes gereden. Hier 2 nachten gestaan. De route tussen Agadir en
Essaouira is bergachtig met mooie valleien en het gebied staat bekend om de
vele arganbomen.
We rijden verder naar Moulay Bouzerktoun. Leuk
kustplaatsje waar niks te beleven valt, maar waar je gewoon vrij en lekker
dicht bij de zee kan staan. We hebben de
afgelopen dagen wat regen gehad en de temperatuur is gedaald naar een graad of
17/18 overdag. De dag dat het ging regenen waren de Marokkanen erg vriendelijk
en blij, omdat ze in Marokko al lange tijd smachten naar regenwater.
Tussen Moulay en Safi staan mensen met schelpen en inktvissen langs de weg.
4 Dagen in Safi gebleven. Aardige Nederlanders ontmoet,
Roos en Fer uit de buurt van Breda. Safi is bekend van de vele
pottenbakkerijen, waar mooie schalen etc. worden gefabriceerd. Tussen Moulay en Safi staan mensen met schelpen en inktvissen langs de weg.
Daarna richting El Jadida gereden. Het gebied tussen Safi en El Jadida staat bekend om de goede kwaliteit groenten die hier wordt verbouwd. De bloemkool die we onderweg kopen, wordt waar we bij staan vers van het land afgesneden. Bij Sidi Abed bij zee gestaan en mooie schelpen gevonden in de leuke baai. ’s Ochtends gaan mensen zittend op ezeltjes naar het strand om bij eb zeeegels, inktvissen, mossels e.d. tussen de rotsen weg te halen.
Het drinkwater waarmee we in Safi onze watertank hebben
gevuld, blijkt niet goed te zijn: de melk in de koffie gaat schiften. Mike
heeft chloor in de watertank gegooid en het lijkt nu beter te zijn. Uit
voorzorg voorlopig maar even koffie maken met flessenwater.
Naar Kenitra gereden en overnacht in een bos met kurkbomen. Tussen Rabat en Kenitra
in oostelijke richting beslaat het kurkbos 133.000 ha. Mike vindt 2
landschildpadden in het bos. Naar Moulay
Bousselham gereden, omdat wij van Duitsers hoorden dat hier een mooie
lagune/baai zou zijn. Was wel aardig,
maar ook erg toeristisch. Dus maar verder gereden naar Larache, waar ook weer
een kurkbos is.
Van Larache door de bergen naar Martil. Onderweg
staan mensen langs de weg met asperges en aardbeien. In Martil zoeken we de
camping, maar rijden verkeerd en komen met de truck in een straatje
terecht dat steeds smaller wordt en waar de elektriciteitsdraden steeds lager hangen. Aan het einde van het straatje blijkt markt te zijn en veel Marokkanen
kijken angstig of het wel goed komt met onze vrachtwagen tussen hun marktkramen
door. Het is echt centimeterwerk. Sommige mensen halen snel hun jaloezieën
omhoog, sommigen zetten parasols opzij en marktkooplui schuiven kratten
met doperwten en sperziebonen aan de kant. Andere Marokkanen vinden het
allemaal erg grappig en als we uiteindelijk zonder schade te maken de markt
uitrijden, worden duimen opgestoken ten teken dat Mike het toch maar even
mooi heeft gefixt.
In tegenstelling tot september vorig jaar, toen hier maar
3 campers stonden, staat de camping nu helemaal vol. Aangezien de weersverwachting voor de komende
week erg slecht is (zware regenbuien) blijven we hier niet te lang staan en
rijden op 5 maart naar Zuid Spanje om de bergachtige omgeving in de buurt van Malaga
te ontdekken. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten