In Foum Zguid ontmoeten we
de Duitse Ingrid en Peter, waarmee we vorig jaar een piste van Zag naar Msied
hebben gereden. Dit keer rijden we met hun een piste van Tata naar Oum Laaleg
(oum el aleg). We passeren met aarden wallen ommuurde verlaten militaire
kampementen en een kampement dat nog wel in gebruik is, omzeilen we zoals
gebruikelijk niet, maar rijden er gewoon dwars doorheen. Militairen in rep en
roer, maar na afgeven van onze fiches mogen we de route vervolgen. Een militair
met erge kiespijn krijgt pijnstillers van ons. In een rivierbedding met zacht
zand raken we even het spoor bijster, maar een nomade op een brommer leidt ons
naar een route die uitkomt op een oude Parijs-Dakar rallypiste. De rallypiste
is veel bereden en erg hobbelig en uitgesleten. We vinden het gebied waar de
piste doorheen voert landschappelijk erg tegenvallen. Bij Oum Laaleg wordt het
landschap afwisselender en hier bekijken we mooie oude gravures in Tazina
stijl.
Na 6 dagen gezellig samen te zijn geweest, nemen we in Akka afscheid van Peter en Ingrid.
In Icht staan we 1 nacht op
camping Borj Biramane. Een sfeervolle en nette camping waar je lekker kunt eten.
Via Foum el Hisn en Assa rijden we naar Aouinet Torkoz. Hierna nemen we korte
pistes richting Fask.
In Guelmim gaan we bij
Hassan en Samira van camping de l’oasis in Tighmert langs. Samira is hoogzwanger
en waarschijnlijk wordt er daarom niks meer opgeruimd en schoongemaakt op de
camping. Na 2 dagen houden we het er voor gezien en rijden we naar de MAN
garage in Agadir voor diagnose van het elektronische systeem omdat er vaak
storingsmeldingen van het KATfilter op het display in het dashboard verschijnen.
In de garage prutsen ze wat aan draden, stekkers en voelers, maar het is
duidelijk dat ze niet weten waarmee ze bezig zijn. We overnachten 15 kilometer
onder Agadir op camping Takat in Takad. Zeer schone en verzorgde camping met
zwembad en zelfs een hondendouche.
We rijden weer richting
Guelmim en overnachten op camping La Vallee in Abaynou: mooi tussen de bergen
gelegen en er zijn veel vogels. Nadeel van de ligging tussen de bergen is dat
de zon pas “laat opkomt”en “vroeg ondergaat”.
Via TanTan rijden we naar
Smara. Op een stuk van 30 km. zijn op
deze route 6 benzinestations te vinden. Bij het eerste station komt niemand te
voorschijn om ons helpen en bij het tweede benzinestation loopt wel iemand
rond, maar die doet net of hij ons niet ziet. Bij het derde worden we wel
geholpen maar willen ze geen fooi hebben. Tussen Smara en Laayoune overnachten we her en der in het surrealistische
landschap van heuvels die uit oude koraalriffen bestaan.
68 Kilometer westelijk van Smara nemen we een 400 kilomter lange oude Parijs-Dakar Rally piste (RPD1) tot aan Bir Anzarane. De piste, die grotendeels uit “woestijnvlakte racebanen” bestaat, is niet moeilijk te rijden maar gaat met name na de kruising met de weg Laayoune/Gueltat Zemmour, door erg saai landschap. De vlaktes waar we overheen rijden zijn of kaal met af en toe een acaciaboom of kaal en bezaaid met zwarte stenen.
Behalve het geluid van de wind heerst er absolute stilte en
we zien geen enkel dier en slechts 1 keer een nomade met zijn landrover. Alle
dagen staat er een harde oostelijke wind en de temperatuur ligt rond de 31
graden.
68 Kilometer westelijk van Smara nemen we een 400 kilomter lange oude Parijs-Dakar Rally piste (RPD1) tot aan Bir Anzarane. De piste, die grotendeels uit “woestijnvlakte racebanen” bestaat, is niet moeilijk te rijden maar gaat met name na de kruising met de weg Laayoune/Gueltat Zemmour, door erg saai landschap. De vlaktes waar we overheen rijden zijn of kaal met af en toe een acaciaboom of kaal en bezaaid met zwarte stenen.
De andere, meer oostelijk
gelegen Parijs-Dakar Rally piste (RPD2) die we in februari reden, is qua landschap
en bezienswaardigheden veel aantrekkelijker.
De laatste 50 km tot aan
Bir Anzarane is in tegenstelling tot wat alle kaarten zeggen, geasfalteerd en
het is heerlijk om even hard over de teerweg te scheuren. Het landschap tussen
Bir Anzarane en het kruispunt Dakhla is ook saai maar omdat het niet lang geleden
geregend heeft, ligt er wel een mooie groene waas van grassprietjes over de
vlaktes. Honderden dromedarissen zijn bezig de vlaktes weer helemaal kaal te grazen. Bij
Dakhla wordt hard gewerkt aan het verbreden van de weg naar Boujdour. We hebben
met de Duitsers Ingrid en Peter afgesproken in het vissersdorpje Oued Lakraa. Door de
wegwerkzaamheden en omleidingen neemt het meer tijd dan normaal om er te komen.
1 opmerking:
Prachtige rotskervingen! Klinkt goed. Fijn dat alles goed gaat!
Een reactie posten